En marzo comeza a primavera e a poesía ven con ela se é que nos deixara por un momento.A proveitamos para lembrar aquel poema de Celso Emilio Ferreiro sobre ela:
A nosa amiga
Non penses que a poesía é poesía
porque a teñen rubido a un altar,
senón porque comparte a nosa vida
cantando o seu cantar.
Cando nos imos
ela tamén se vai.
A poesía vive na temporalidá,
é unha cousa de hoxe,
un ouxeto humán,
auga,sono,roseira,
rúa,fenestra,man
vento na noite fonda,
conversa familiar
..............................
Non pensedes que a poesía é cousa sacra
porque a teñen rubido a un altar
aquiles que a pretendenden pra iles soios,
lonxana,altiva,intelectual.
A poesía é claro asunto
de todos:meu e teu, e dos demais.
cando os demais se van e nós nos imos
ela tamén se vai.
Celso Emilio Ferreiro."Onde o mundo se chama Celanova"
Recollido de "Poetízate",a antoloxía da poesía galega de Fran Alonso.
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Deixa aquí o teu comentario.Mira ao final da páxina como facelo.