![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOOB8Atvu3LmoFK_goaa0W2IHxbfjoA8v-wIXHC8f5R8KBiWvR_QDe6ZJldUpNdn-opBRyztgdrpItnkdBlM8Z0Ov6nvWtEIRjs0JxwaTDB6hzs9AWqHNVzW8uT38PYkB9cTk10Bg4MNQZ/s320/bg.jpg)
A Real Academia Galega desenvolveu, onte en Cangas, unha sesión extraordinaria para celebrar o acto de ingreso do poeta do mar, Bernardino Graña, nunha xornada emotiva na que o pobo cangués homenxeou con agarimo e admiración ao seu poeta.
Isto sería o natural polos innumerables méritos cos que conta, que o levaron ata os máis prezados recoñecementos.
Pero a homenaxe veu de volta, e o gran Bernardino, co seu discurso de entrada "Os contospopulares e Rosalía" fixo unha defensa fundamentada da literatura popular galega, transmitíndonos a súa riqueza e universalidade.
Fixo referencias continuadas ás historias e a musicalidade das verbas que escoitaba de neno na súa casa familiar de Darbo. Devolveu así a homenaxe ao pobo de Cangas que tanto lle debe e amosando o carácter xeneroso e sincero do poeta.
Así empezou o seu discurso Brenardino Graña, académico numerario da RAG: "Os galegos somos coma os salmóns. Se queremos buscar as nosa augas puras e primexenias e seguirmos sendo cama nós mesmos, se queremos sobrevivir, sermos fieis á nosa identidade, temos que deixar o ancho mar do castelán e impulsarnos contra corrente, polos cursos estreitos e doces, río arriba, polos nosos ríos galegos, con perigo de topeñar nalgún penedo, ou sermos comidos por algún oso no camiño."
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqJeNzmmGiEcBjKaWl-z7zC2mEn_L01q5JkpHW9-r-yE8_4Mjt8HcZWBagmNnvmFHV_R9xdY42szdbKy7aLKEUay2eirQMgBBZ5D-UG179X6K88m6t6j_KsRNLYeS90_QFoDmHRQMYT0y1/s320/BG.jpg)
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Deixa aquí o teu comentario.Mira ao final da páxina como facelo.